Humor, ik houd ervan; een goede grap waar je onbedaarlijk om lacht of van in de slappe lach schiet. Fysiek is het oncontroleerbaar en heel ontspannen: ruimtes openen en vastzittende gedachtes relativeren. Dan is het in mijn hele lichaam lachen geblazen!
Omdat ik veel associeer ontstaan er door woordcombinaties en verbeelding stille grapjes. Ook dan is het lekker lachen in mij; binnenpretjes.
Leerlingen hebben soms de zangaanwijzing gekregen om bij klinkervorming de mond in een brede glimlach te trekken voor meer helderheid in de klank, om zo resonansruimtes aan te spreken en de keel te openen. Het ziet er dan gekke-bekken-trekkerig uit. Vaak brengt dat een zanger niet bij zijn eigen, vrije klank. Het is eerder een kortwerkend hulpmiddel.
Als je de leerling vraagt om aan een grap te dénken tijdens het zingen, aan iets dat een binnenpretje oproept, geeft dat meestal wel een ervaring van een vrije klank. Dan is het niet iets wat je doet, aanzet of stuurt. Het instrument reageert vanuit de gedachte.
Nog een andere lach is de innerlijke glimlach. Ook deze glimlach is niet iets wat je doet. Het is een manier van zijn; een open hart. Deze ‘inner smile’, zoals de Tao het noemt, omvat alle aspecten van lichaam, hoofd en geest. Het is geen concept of emotie. Er komt energie vrij die je instrument opent en je de ruimte geeft. Een stille ruimte die toelaat wat in je zangproces of algemeen leerproces gaande is en wellicht op een doorbraak wacht. Een ontvankelijke houding. Een hele vrije manier van zingen en instrument-gewaar-zijn.
In de workshop De stilte van de stem die ik in januari geef is dit het uitgangspunt. Ik nodig de cursisten graag uit om er in het proces van leren, musiceren en zingen nieuwsgierig naar te zijn.
#nieuwsgierig: Wanneer lach jij je ‘te barsten’?
Afbeelding: Dr. Sigmund, een stripverhaal geschreven en getekend door Peter de Wit